Ο Κώστας Μπεζάς έγραψε ένα βιβλίο φόρο
τιμής στις γιαγιάδες και στους παππούδες. Μας περιγράφει τη ζωή του με τη
γιαγιά στο χωριό και πως με τα χρόνια αυτή η σχέση εξελίχθηκε σε κάτι μοναδικό.
Αν και μεγαλώνοντας η ζωή και οι καταστάσεις τους χώρισαν και αναγκάστηκε η γιαγιά
Μαρία να μείνει σε γηροκομείο ο ήρωας του βιβλίου δεν την ξέχασε ποτέ. Ένα
ταξίδι στο παρελθόν, στις μνήμες που κρατά καλά φυλαγμένες στην ψυχή του μας
παρουσιάζει ο συγγραφέας με τρόπο λυρικό που αγγίζει τις καρδιές μας.
Το βιβλίο είναι μικρό σε έκταση, μα σπουδαίο σε μηνύματα. Έχει τις
μυρωδιές του χωριού και της ρίγανης, τις αγκαλιές της γιαγιάς και όσα περνούσαν
μαζί γιαγιά και εγγονός σε ένα χωριό στα Γιάννενα. Τρυφερό, γλυκό, νοσταλγικό
ξυπνά μνήμες από την παιδική ηλικία και μας καλεί να τον ακολουθήσουμε στο
ταξίδι αυτό. Αν και από άποψη πλοκής δεν παρουσιάζει τίποτα σπουδαίο η γραφή
και το συναίσθημα πλημμυρίζουν σε κάθε σελίδα.
«Τι είναι η αγάπη, γιαγιά;» την είχα ρωτήσει. «Ένα μπαλόνι», απάντησε
«από εκείνα που όταν τα αφήσεις, χάνονται ψηλά στον ουρανό. Όσο το γεμίζεις με
καλοσύνη, εκείνο τόσο πιο ψηλά σε πηγαίνει. Αν το φουσκώνεις με τον αέρα της
καρδιάς, αυτό σε τραβά πάνω από τη γη. Εσύ φαίνεται ότι περπατάς, αλλά δεν
πατάς κάτω, απλώς κουνάς τα πόδια σου».
Είναι μια πρόταση για όσους αναζητούν να διαβάσουν κάτι διαφορετικό.
Όσοι θέλουν να ζήσουν την αληθινή αγάπη σε αυτή τη μορφής της. Μια αγκαλιά, ένα
φιλί, λόγιας ανόθευτης αγάπης μεταξύ ενός εγγονιού και της γιαγιάς. Από τα λίγα
βιβλία που μιλούν για ένα τέτοιο θέμα.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ
ΣΕΛ 96
ISBN 9786188289253
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε το σχόλιό σου