Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» Ζουζεπ Μαρία Μιρό

 


     Το φθινόπωρο είναι η εποχή που την έχω συνδυάσει πέρα από νέα ξεκινήματα, την εποχή που ξεκινούν οι θεατρικές παραστάσεις. Το θέατρο για εμένα είναι μια ανάγκη και σαφώς ψυχαγωγία. Ανέκαθεν το προτιμούσα από μια βόλτα για καφέ ή φαγητό. Νιώθω τυχερός που ζω στην Αθήνα και κάθε χρόνο υπάρχουν πολλές επιλογές να δει κάποιος.

     Το προηγούμενο Σάββατο παρακολούθησα την θεατρική παράσταση «Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος» με τον Αργύρη Ξάφη να ενσαρκώνει και τους 7 ρόλους με τρόπο μοναδικό. Το θέατρο ήταν πραγματικά γεμάτο από ανθρώπους όλων των ηλικιών.

     Στην οδό Τουρναβίτου 7, σε ένα μικρό στενό του Θησείου βρίσκεται το θέατρο Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες. Ο χώρος είναι μεγάλος αν και διαφέρει από τα κλασικά θέατρα. Δεν υπάρχουν αριθμημένες θέσεις, μα είναι καθαρό και έχεις άμεση επαφή με τους ηθοποιούς στη σκηνή.

     «Δεν υπάρχει τίποτα πιο προκλητικό κι επαναστατικό από την ομορφιά». Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε μια αγροτική περιοχή της Καταλονίας που όλα κυλούν ήρεμα ώσπου βρίσκεται το σώμα ενός εφήβου στη μέση του πουθενά. Το ίδιο το αγόρι, η μάνα του, η καθηγήτρια του Λυκείου, αλλά και άλλοι 4 χαρακτήρες μιλούν και αναφέρουν τη δική τους οπτική σε σχέση με το θύμα. Μυστικά και ψέματα βγαίνουν στην επιφάνεια, οι κλειστές πόρτες ανοίγουν, τα στόματα δεν αντέχουν να μένουν σιωπηλά και βγαίνουν στο φως όλα τα σάπια που κρύβει μια κοινωνία κάτω από το χαλί της. Παιδεραστία, καταπιεσμένες ζωές, ομοφοβία, σεξ επί πληρωμή κ.α. Άνθρωποι θύτες και θύματα μαζί που το μόνο που θέλουν είναι ένα κομμάτι Παραδείσου. Ένα κομμάτι γης να ζήσουν ελεύθεροι.

     Η παράσταση έχει και μουσική με τον Αργύρη Ξάφη να δίνει μια άλλη νότα στην παράσταση και υπάρχει και για πολύ λίγο ένα παιχνίδι με το κοινό. Το τέλος της παράστασης έχει την αποκάλυψη για όλα όσα είδαμε. Ο καθένας μπαίνει στη θέση του και εξηγούνται όλα.

     Η παράσταση θα παίζει μέχρι 3 Νοεμβρίου αν και πιστεύω θα πάρει παράταση.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Όνειρα γλυκά» του Massimo Gramellini

     Ο δημοσιογράφος και διευθυντής της Ιταλικής εφημερίδας La Stampa , έγραψε το Όνειρα γλυκά, όπου πρόκειται για ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα. Κυκλοφόρησε το 2012 αποσπώντας καλές κριτικές και απέσπασε το βραβείο Elsa Morande . Το βιβλίο αγαπήθηκε από το κοινό καθώς πούλησε πάνω από 1.500.000 αντίτυπα και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες.    Παρακολουθούμε την ιστορία ενός παιδιού, του Μάσσιμο μέχρι και την ενηλικίωσή του όπου βιώνει την απώλεια της μητέρας του. Ο συγγραφέας από τις πρώτες κιόλας σελίδες μας μιλά για τη νύχτα που έχασε την μητέρα του. Έπεσε από τον πέμπτο όροφο. Έπεσε; Κάποιος την έσπρωξε; Αυτοκτόνησε; Την αλήθεια θα τη μάθει στο τέλος κάνοντάς μας να συγκινηθούμε ακόμα πιο πολύ.    Η σχέση με τον πατέρα του περνά από 40 κύματα, το ίδιο κι η ζωή του. Ένα μυστικό κρυμμένο  για χρόνια βασανίζει τον ήρωα του βιβλίου. Ο ήρωας βιώνει τη μοναξιά, την εγκατάλειψη και το κυριότερο δεν τολμά να ονειρευτεί και να ζή...

52ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Πεδίον του Άρεως

     Η καρδιά του βιβλίου και φέτος χτυπά δυνατά στο Πεδίον του Άρεως στην Αθήνα περιμένοντάς μας να τους επισκεφτούμε. Οι πύλες άνοιξαν από την προηγούμενη Παρασκευή στις 6 Σεπτεμβρίου και υποδέχονται όλους όσοι αγαπούν το βιβλίο, αλλά και αυτούς που θέλουν να κάνουν μια βόλτα στο πάρκο.     Το κεντρικό μήνυμα για φέτος είναι «Νεολαία και Ανάγνωση. Από σένα η Άνοιξη εξαρτάται» και 200 εκδοτικοί οίκοι, 280 περίπτερα, εκδηλώσεις, συναυλίες και συγγραφείς είναι έτοιμοι να υποδεχτούν τους αναγνώστες και να υπογράψουν τα βιβλία τους.    Χθες το απόγευμα είχα την ευκαιρία να περάσω και εγώ και να χαθώ μέσα στη πληθώρα των εκδοτικών και στα βιβλία τους. Όσοι επιθυμείται να περάσετε ένα όμορφο απόγευμα και να κάνετε τις αγορές σας προλαβαίνετε μέχρι και τις 22 Σεπτεμβρίου. Καλό θα είναι όσοι θέλετε να δείτε από κοντά τους αγαπημένους σας συγγραφείς να επισκεφτείτε το site των εκδοτικών οίκων ώστε να δείτε τις ώρες που θα βρίσκονται εκεί για ν...

«Η φάλαινα» του Σάμιουελ Ντ. Χάντερ

       Υπάρχουν κάποιες παραστάσεις που μιλούν απευθείας στην καρδιά μόνο και μόνο από τον τίτλο ή την υπόθεση. Μια τέτοια παράσταση είναι και Η φάλαινα του Σάμιουελ Ντ. Χάντερ. Τον κεντρικό ήρωα του έργου αλλά και τη σκηνοθεσία την έχει αναλάβει ο Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης. Μια ιστορία κάθαρσης, αυτογνωσίας και συγχώρεσης μας καλεί να τη ζήσουμε. Αν και έχω δει την ταινία πιστεύω και το θεατρικό είναι εξίσου καλό.      Η ιστορία μιλά για τον Τσάρλι έναν παχύσαρκο, αυτοκαταστροφικό άντρα που μένει κλεισμένος στο σπίτι του αδυνατώντας να βγει έξω λόγω των κιλών του και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Δουλεύει από το σπίτι κάνοντας διαδικτυακά μαθήματα και μόνη συντροφιά του πέρα από την Λίζ που τον βοηθά είναι η παρέα που βρίσκει στο φαγητό. Μια μέρα θα του χτυπήσει την πόρτα ένας νεαρός μορμόνος και το παρελθόν θα έρθει στην επιφάνεια.      Η σχέση με την κόρη του, αλλά και με τη γυναίκα του που χώρισαν πριν χρόνια(δεν αν...